لنگرهای گوهای چیستند؟
لنگرهای گوهای (لنگرهای کالسکهای) پیچهای سنگینی هستند که در مواد سختی مانند بتن قفل میشوند. وقتی مهره را سفت میکنید، یک گوه در انتها منبسط میشود و مواد را محکم میگیرد - عالی برای نگهداشتنهای دائمی و قوی.
مواد لنگر گوه: کدام را انتخاب کنیم؟
۱. فولاد کربنی (روکش روی/گالوانیزه): مقرون به صرفه و محکم. روکش روی برای نقاط خشک داخلی (مثلاً قفسههای زیرزمین) مناسب است. گالوانیزه برای مناطق مرطوب (مثلاً گاراژها) مناسب است اما از آب شور دوری کنید.
۲. فولاد ضد زنگ (۳۰۴/۳۱۶): در برابر زنگزدگی مقاومتر است. فولاد ۳۰۴ برای ایوانهای ساحلی مناسب است؛ فولاد ۳۱۶ (درجه دریایی) برای آب شور یا مناطق شیمیایی (مثل اسکلهها) بهترین گزینه است.
مراحل نصب سریع
۴. قرار دادن و سفت کردن: لنگر را تا زمانی که تراز شود، به داخل بکوبید. مهره را با دست محکم کنید، سپس ۲-۳ دور با آچار محکم کنید (زیادهروی نکنید - ممکن است بشکند).
نکته حرفهای: اندازه لنگر را با بار خود مطابقت دهید. یک لنگر گوهای ½ اینچی برای اکثر پروژههای خانگی مناسب است، اما برای ماشینآلات سنگین، وزن مخصوص آن را بررسی کنید.
کجا از لنگرهای گوهای استفاده کنیم (و از آنها اجتناب کنیم)
بهترین برای:
- بتن: کف، دیوارها یا فونداسیون - ایدهآل برای محکم کردن تیرهای فولادی، جعبه ابزار یا نردهها.
- مصالح ساختمانی توپر: آجر یا سنگ (نه بلوکهای توخالی) برای چراغهای فضای باز یا تیرکهای حصار.
اجتناب کنید:
- چوب، دیوار گچی یا بلوکهای توخالی - آنها مواد را شل میکنند یا به آنها آسیب میرسانند.
- چیدمانهای موقت - جدا کردن آنها بدون شکستن پایه دشوار است.
نتیجهگیری
به طور خلاصه، لنگرهای گوهای (لنگرهای حمل بار) به لطف طراحی گوهای شکل و منبسطشوندهشان، برای محکم کردن اجسام سنگین به بتن یا مصالح بنایی جامد قابل اعتماد هستند. مواد را بر اساس محیط خود انتخاب کنید: فولاد کربنی با روکش روی برای فضاهای خشک داخلی، گالوانیزه برای نقاط مرطوب، فولاد ضد زنگ 304 برای مناطق ساحلی و فولاد 316 برای آب شور یا مواد شیمیایی. از چوب، دیوار خشک یا بلوکهای توخالی خودداری کنید - آنها دوام نمیآورند. مراحل ساده را دنبال کنید: سوراخ مناسب را سوراخ کنید، آوار را تمیز کنید و به درستی محکم کنید. با مواد و نصب مناسب، برای هر پروژهای، یک اتصال قوی و پایدار خواهید داشت.
زمان ارسال: ۱۴ ژوئیه ۲۰۲۵