نحوه انتخاب بست های مناسب را به شما آموزش می دهد

1. نام محصول (استاندارد)
نام محصول اتصال دهنده مستقیماً با ساختار و سناریوی استفاده آن مرتبط است. برای اتصال دهنده هایی که با استانداردهای خاص مطابقت دارند، برچسب زدن شماره استاندارد می تواند به طور دقیق طراحی و عملکرد آنها را منعکس کند. در غیاب استانداردهای واضح، قطعات غیر استاندارد (قطعات غیر استاندارد) برای نشان دادن ابعاد و شکل آنها به نقشه های دقیق نیاز دارند.
2. مشخصات
مشخصات اتصال دهنده ها معمولاً از دو قسمت تشکیل شده است: قطر رزوه و طول پیچ. سیستم های متریک و آمریکایی دو سیستم مشخصات اصلی هستند. پیچ های متریک مانند M4-0.7x8، که در آن M4 قطر خارجی رزوه 4 میلی متر، 0.7 نشان دهنده گام، و 8 نشان دهنده طول پیچ است. پیچ های آمریکایی مانند 6 # -32 * 3/8، که 6 # نشان دهنده قطر خارجی رزوه، 32 نشان دهنده تعداد رزوه ها در هر اینچ طول رزوه، و 3/8 نشان دهنده طول پیچ است.
3. مواد
مواد اتصال دهنده ها استحکام، مقاومت در برابر خوردگی و عمر مفید آنها را تعیین می کند. مواد متداول عبارتند از فولاد کربن، فولاد ضد زنگ، آهن ضد زنگ، مس، آلومینیوم و غیره. فولاد کربنی را می توان به فولاد کم کربن، فولاد کربن متوسط، فولاد با کربن بالا و فولاد آلیاژی تقسیم کرد. انتخاب مواد مناسب بر اساس سناریو برنامه و الزامات عملکرد بسیار مهم است.
4. سطح قدرت
برای اتصال دهنده های فولاد کربنی، درجه استحکام نشان دهنده استحکام کششی و استحکام تسلیم آنها است. سطوح متداول عبارتند از 4.8، 5.8، 6.8، 8.8، 10.9، 12.9، و غیره. پیچ های با استحکام بالا، مانند محصولات درجه 8.8 یا بالاتر، معمولاً برای بهبود خواص مکانیکی نیاز به عملیات حرارتی کوئنچ و تلطیف دارند.
5. درمان سطحی
درمان سطح عمدتاً با هدف افزایش مقاومت به خوردگی و زیبایی بست ها انجام می شود. روش‌های متداول فرآوری شامل سیاه‌کردن، گالوانیزه کردن (مانند روی آبی و سفید، روی سفید و غیره)، آبکاری مس، آبکاری نیکل، آبکاری کروم و غیره است. انتخاب روش درمان سطحی مناسب بر اساس محیط استفاده و الزامات می‌تواند به طور موثری طول عمر را افزایش دهد. عمر مفید اتصال دهنده ها